The crocodile hunters

We hebben ongeveer een week zonder stromend water gezeten, maar dat probleem is inmiddels weer opgelost: we staan iedere ochtend weer te genieten van onze koude douche!

Dinsdag hebben we meegelopen op de gynaecologie-afdeling. De gynaecoloog praatte helaas erg zacht en was daarom onverstaanbaar voor ons. Na de ronde over de zaal hadden we in de gaten dat de gynaecoloog een keizersnede zou gaan doen, dus wij volgden hem en zorgden ervoor dat we hem niet uit het oog verloren: die keizersnede wilden we niet missen! Toen de zwangere vrouw werd klaargemaakt om naar de OK te gaan, liepen we met haar mee en daar aangekomen vroegen we iemand om ons van geschikte OK-kledij te voorzien. We waren vooral erg blij met de crocs. (De foto's daarvan staan inmiddels wel op facebook.)
In de OK werd tegelijkertijd nog iemand anders geopereerd, er staan 2 tafels waarop iemand kan liggen en daartussen staat een schermpje. Wij gingen zo staan dat we zicht hadden op beide operaties. Tijdens de keizersnede viel de elektriciteit 2x uit, het personeel pakte er een lamp op batterijen bij en er werd vrolijk doorgeopereerd, "no problem"! De operatie zelf was ook heel cool om te zien, vooral een heel raar gezicht als het hoofdje van de baby al door de buik naar buiten steekt en de rest van het lichaampje nog wel in de baarmoeder zit..!

Verder bespaar ik jullie het verhaal over 1) hoe de gynaecoloog en zijn assistent allebei aan een kant van het buikvel trokken om het gat in de buik wat op te rekken (en dan met name het GELUID wat dat gaf!), 2) een jongeman die aan zijn liesbreuk werd geopereerd en waarbij de verdoving niet helemaal leek te werken (bij bewoog zijn benen en zijn handen waren verkrampt, hij leek het gewoon te voelen) en 3) een meisje van 13 dagen met een enorm abces onder haar tepel en de hoeveelheid pus die daaruit stroomde toen Gert het opensneed.

We hebben deze week ook meegelopen op HIV-afdeling. Heel indrukwekkend om te zien hoe dat gaat.. Sommige mensen ontkennen gewoon dat ze ziek zijn, omdat ze gezond willen overkomen naar hun omgeving en omdat er nog steeds een stigma heerst. Heel erg zonde, want deze mensen besmetten weer anderen, ze worden erg ziek en overlijden uiteindelijk vaak. Terwijl medicatie ervoor kan zorgen dat je redelijk prima met HIV kunt leven. Verder helpt het ook niet echt mee dat mannen hier vaak meerdere vrouwen hebben (een man met 2 of vrouwen is niet zeldzaam), zo kan een besmetting ook weer worden overgedragen.

Vrijdagmiddag ben ik naar de kapper geweest. Nouja, dat wil zeggen: het was een jongen met een schaar. Voor Ghc2 (80 eurocent) werd mijn haar kortgewiekt. Meer dan dat was het eigenlijk ook niet. Annegé maakte ondertussen foto's en gaf de kapper wat instructies, op een gegeven moment nam ze zelfs de schaar van hem over haha! Het duurde allemaal nog geen 5 minuten en ook de andere kapper maakte foto's van het tafereel. Thuis heeft Annegé mijn kapsel nog wat bijgeknipt, gelukkig..

Dit weekend hadden we vrij en zijn we een weekendje weg geweest. Zaterdagochtend zaten we weer met 20 man in een te klein busje, zwetend op weg naar Bolgatanga. Annegé werd onderweg steeds meer fijngedrukt door de grote neger die naast haar zat.
In Bolgatanga namen we een taxi naar Paga, chauffeur Michael zong onderweg uit volle borst en niet zo heel zuiver mee met zijn Afrikaanse hitjes, inclusief bijbehorende gebaren. "If you can't love me now, don't love me lataaaah", dit liedje hebben we nu de hele dag in ons hoofd haha!
Het guesthouse waar we een kamer hadden gereserveerd, bleek over de grens van Burkina Faso te liggen. Wij hadden alleen onze paspoorts niet bij ons én we hebben een single entry visum voor Ghana (we mogen dus maar 1 keer het land in). Dat leek ons dus niet zo handig en we hebben samen met de taxichauffeur een ander hotel gezocht. Daarna zijn we naar het krokodillenpark gegaan. Bij de ingang kochten we een kippetje, zodat we daarmee de krokodillen konden afleiden, mochten ze het op ons voorzien hebben. Dit bleek niet bepaald nodig te zijn. De krokodillen waren zo tam als wat, het was eigenlijk gewoon saai en daardoor heel lachwekkend. In het begin liepen we nog wat schichtig op de beesten af, maar we hadden al snel door dat er weinig zou gaan gebeuren. Lichtelijk onder dwang van de gids ("sit on it!") zijn we uiteindelijk allebei op zo'n beest gaan zitten. Speciaal voor de gidsen hebben we nog wat extra poses gedaan: "one more!" en "hold the tail! hold the tail!". Gênant gewoon. Dit alles duurde ongeveer 10 minuten en daarna hebben we nog maar even een rondje om de krokodillenpoel gelopen. Er schijnen 200 krokodillen in te zitten, maar wij hebben slechts 2 mini's gezien.
Om bij te komen van de krokodillenavonturen, hebben we bier gedronken in een barretje. Nog even een kameleon vastgehouden, heel grappig beestje!
's Avonds hebben we onder een hele mooie sterrenhemel gezeten en werden we nog aangesproken door 2 Ghaneze vrouwen en een paar mannen, of we wilden gaan dansen in de bar van het hotel. Er werd hele leuke Afrikaanse muziek gedraaid, maar er danste verder ook niemand en we waren toch even wat te verlegen om op het voorstel in te gaan haha..
Het begrip "hotel" is trouwens wel een tikje anders in Ghana: een kamer met een vies bed erin, zonder lakens, geen kussenslopen, geen wc papier en het water deed het ook niet. Maar wél een ventilator!

Vanochtend zijn we naar Pikworo's Slave Camp geweest, een heel mooi gebied waar vroeger slaven uit onder andere Togo, Burkina Faso en Ghana werden 'bewaard' voordat ze verhandeld werden. Indrukwekkend om te zien. Toen we aankwamen, leek de gids nog te slapen en hij had ook weinig zin om ons iets te vertellen. Later trok het wel bij. ;) Hij wilde ook nog met ons op de foto, op de uitkijkrots. Wij zijn ook de beroerdsten niet, dus we hebben braaf even voor hem gelachen in de camera.
Toen we op de terugweg in Bolgatanga stonden te wachten tot de tro-tro zou vertrekken, werd ik nog gevraagd om geld door een oude man. Ik had daar even geen zin in, dus ik zei: "I don't understand you." Waarop de man antwoordde: "I'm a beggar!" Toch maar wat geld gegeven, om van hem af te zijn. De dank van de bedelaar was groot: "I like you, I want to marry you."

Nouuuu dat waren onze weekendavonturen wel weer, nog 2 dagen in het ziekenhuis meelopen en woensdag gaan we de wijde wereld in! Dan hebben we geen internet meer, dus zullen we wat minder updates geven. We hebben wel een Ghanees nummer (jullie kunnen gewoon naar onze eigen mobiele nummers smsen, dan antwoorden we met het Ghanese nummer).

Ajeto!