Akwaabe in Bawku! (Welkom in Bawku)
Blijf op de hoogte en volg Nienke
23 Juli 2013 | Ghana, Bawku
Gister zijn we 's ochtends vroeg uit Accra vertrokken. De reis van Accra naar Bawku duurde in totaal 11 uur. Eerst hebben we ons met een taxi naar Kotoka International Airport (Accra) laten brengen, waar we achteraan sloten in een lange rij mensen. Totdat we werden opgemerkt door iemand van de luchthaven, die zei dat we met hem mee konden lopen. Hup, de hele rij voorbij en opeens stonden we (voordat ik het echt in de gaten had) vooraan. Voordringen door blanken is blijkbaar normaal. Gezellig samen met allerlei mensen van de methodistenkerk in het vliegtuig naar Tamale!
Daar aangekomen moesten we in een klein halletje wachten op onze bagage, die werd op een ouderwetse rolband gelegd. Toen we onze backpacks hadden, namen we een taxi naar het 'city centre' van Tamale. Dit bleek een grote markt te zijn, waar werkelijk van álles werd verkocht: vrouwen liepen rond met gekookte eieren, tandpasta, kippenvleugeltjes, horloges en fruit. Dit droegen ze natuurlijk op hun hoofd. Achterop de rug dan vaak nog een baby in een doek gewikkeld. Mensen spreken elkaar hier ook aan met "brother" of "sister", erg gemoedelijk allemaal.
We vonden een tro-tro die ons naar Bawku zou brengen. Maar niet voordat de tro-tro helemaal vol zat (er waren 23 zitplaatsen en het duurde ongeveer 1,5 uur voordat de bus vertrok). Ondertussen waren we ook nog getuige van de brute moord op een jong geitje. Hij werd overreden en lag daarna op de markt met zijn pootjes gebroken. Gelukkig kwam er al snel iemand met een mes om het beestje uit zijn lijden te verlossen.
Met 21 Ghanezen, 3 baby's en wijzelf aan boord, ging onze reis vervolgens richting Bawku. Achterin werden de deuren met touwen dichtgemaakt, omdat het anders niet paste met alle bagage. Voor 12 Ghc (ongeveer 5 euro) werden we naar Bawku gebracht, een reis die 5 uur duurde. Het was een hele ervaring: 5 uur lang in zo'n te klein busje met zwetende mannen en vrouwen, toeterend wordt elke andere auto ingehaald, dikke rode stofwolken kwamen het busje binnen toen we eenmaal op zanderige weggetjes reden, we werden nagezwaaid door kindertjes onderweg, we zagen geiten, koeien en ezels onderweg en we waren precies voor het donker in Bawku (we gingen om half 2 weg uit Tamale, om 4 uur waren we in Bolgatanga) en half 7 arriveerden we in Bawku. Onderweg werden er nog allerlei mensen in the middle of nowhere afgezet, ergens in de verte was dan het hutje waar ze woonden volgens mij.. Bizar!
Eenmaal in Bawku liep een medepassagier uit de bus, Agnes, met ons mee naar het Presbyterian Hospital, waar Gert werkt. Toen hij klaar was met zijn laatste patientjes, gingen we naar huis en hebben we een lekkere Ghanese maaltijd gegeten. Daarna nog even een koude douche gehad en toen op tijd naar bed!
Vanochtend gingen we op de fiets naar het ziekenhuis. We trokken wel de aandacht: 3 blanken op de fiets! De ronde begon om 8 uur en we hebben eerst zo'n 40 kindertjes gezien. Baby's, peuters, kleuters en een paar prematuurtjes. Heel schattig en ook erg zielig soms. De meeste kindertjes hadden malaria, waren uitgedroogd of hadden gastro-enteritis (of een combinatie). De casus werd ter plaatse bekeken en werd niet eerst voorgelegd ofzo. Maar Gert is dan ook de enige kinderarts en het is dus als het ware zijn afdeling, hij beslist alles alleen. De moeders droegen hun baby's in doeken naar binnen en zaten dan te wachten op een bedje totdat dokter Gert met zijn gevolg langs kwam.
Na de ronde even wat te eten gehaald, rijst met spaghetti en een soort tomatensaus (heel lekker!) en een zakje water gehaald. Er werd gewoon om ons gelachen en mensen wezen ons weer na.
's Middags open spreekuur, een wachtruimte vol ouders met kinderen die langskwamen voor medicijnen en sommige kinderen moesten blijven. Die hebben we 's avonds nog een keer bezocht op de kinderafdeling. We zijn net weer over de stoffige rode zandweggetjes naar huis gefietst.
Dit was het even voor nu, later meer! ;)
Daar aangekomen moesten we in een klein halletje wachten op onze bagage, die werd op een ouderwetse rolband gelegd. Toen we onze backpacks hadden, namen we een taxi naar het 'city centre' van Tamale. Dit bleek een grote markt te zijn, waar werkelijk van álles werd verkocht: vrouwen liepen rond met gekookte eieren, tandpasta, kippenvleugeltjes, horloges en fruit. Dit droegen ze natuurlijk op hun hoofd. Achterop de rug dan vaak nog een baby in een doek gewikkeld. Mensen spreken elkaar hier ook aan met "brother" of "sister", erg gemoedelijk allemaal.
We vonden een tro-tro die ons naar Bawku zou brengen. Maar niet voordat de tro-tro helemaal vol zat (er waren 23 zitplaatsen en het duurde ongeveer 1,5 uur voordat de bus vertrok). Ondertussen waren we ook nog getuige van de brute moord op een jong geitje. Hij werd overreden en lag daarna op de markt met zijn pootjes gebroken. Gelukkig kwam er al snel iemand met een mes om het beestje uit zijn lijden te verlossen.
Met 21 Ghanezen, 3 baby's en wijzelf aan boord, ging onze reis vervolgens richting Bawku. Achterin werden de deuren met touwen dichtgemaakt, omdat het anders niet paste met alle bagage. Voor 12 Ghc (ongeveer 5 euro) werden we naar Bawku gebracht, een reis die 5 uur duurde. Het was een hele ervaring: 5 uur lang in zo'n te klein busje met zwetende mannen en vrouwen, toeterend wordt elke andere auto ingehaald, dikke rode stofwolken kwamen het busje binnen toen we eenmaal op zanderige weggetjes reden, we werden nagezwaaid door kindertjes onderweg, we zagen geiten, koeien en ezels onderweg en we waren precies voor het donker in Bawku (we gingen om half 2 weg uit Tamale, om 4 uur waren we in Bolgatanga) en half 7 arriveerden we in Bawku. Onderweg werden er nog allerlei mensen in the middle of nowhere afgezet, ergens in de verte was dan het hutje waar ze woonden volgens mij.. Bizar!
Eenmaal in Bawku liep een medepassagier uit de bus, Agnes, met ons mee naar het Presbyterian Hospital, waar Gert werkt. Toen hij klaar was met zijn laatste patientjes, gingen we naar huis en hebben we een lekkere Ghanese maaltijd gegeten. Daarna nog even een koude douche gehad en toen op tijd naar bed!
Vanochtend gingen we op de fiets naar het ziekenhuis. We trokken wel de aandacht: 3 blanken op de fiets! De ronde begon om 8 uur en we hebben eerst zo'n 40 kindertjes gezien. Baby's, peuters, kleuters en een paar prematuurtjes. Heel schattig en ook erg zielig soms. De meeste kindertjes hadden malaria, waren uitgedroogd of hadden gastro-enteritis (of een combinatie). De casus werd ter plaatse bekeken en werd niet eerst voorgelegd ofzo. Maar Gert is dan ook de enige kinderarts en het is dus als het ware zijn afdeling, hij beslist alles alleen. De moeders droegen hun baby's in doeken naar binnen en zaten dan te wachten op een bedje totdat dokter Gert met zijn gevolg langs kwam.
Na de ronde even wat te eten gehaald, rijst met spaghetti en een soort tomatensaus (heel lekker!) en een zakje water gehaald. Er werd gewoon om ons gelachen en mensen wezen ons weer na.
's Middags open spreekuur, een wachtruimte vol ouders met kinderen die langskwamen voor medicijnen en sommige kinderen moesten blijven. Die hebben we 's avonds nog een keer bezocht op de kinderafdeling. We zijn net weer over de stoffige rode zandweggetjes naar huis gefietst.
Dit was het even voor nu, later meer! ;)
-
23 Juli 2013 - 21:31
Aja:
Hoi Nienke,
Wat een reis heb je achter de rug wel dapper hoor.
En dat je ook gelijk meedoet dat zal veel indrukken geven
Ook heel leerzaam waar je het tenslotte ook voor doet.
Leuk om je zo te volgen.
Hou je goed en kijk goed uit en geniet er ook van.
Groetjes ook voor Annege en xxxxxxxx Aja -
23 Juli 2013 - 21:40
Silvia:
Chickiesss!
Super tof om te lezen dat het zo leuk is daar!
Veel nieuwe indrukken en veel ervaringen!
'Leuk' denk ik voor jullie om te zien hoe het er in een ander land in een ziekenhuis aan toe gaat!
Hoop snel weer een verslagje van jullie door te lezen!
Veel plezier nog.
Kusjes voor jullie!:)
p.s. weten jullie zeker dat jullie uitgelachen worden om jullie huidskleur;) -
24 Juli 2013 - 08:59
Rob Bruntink:
Hey Nienke,
Het reisvirus heeft jou dus nog steeds te pakken en je bent het Afrikaans continent ook nog niet zat. Leuk te zien dat je nog steeds zo'n actief type bent. Doe daar de goede dingen en geniet van dit nieuwe avontuur.
groet
Rob Bruntink -
24 Juli 2013 - 09:50
Tuinstra`s Hasselt:
lieve nienke
ik voel het rode zand tussen mijn tanden en op mijn zweterige huid plakken, en dan die veel te vele warme mensen in die veel te kleine bus........en dan heb ik het nog niet eens over al de ellende in het ziekenhuis en de beperkte middelen......maw het zou niets voor mij zijn.
hoop dat je veel nieuwe ervaringen krijgt en daar ook veel mee kan doen, hoop dat je van Gert ook wat dingen mag gaan doen..... doe hem de groeten van ons.
geniet vooral, en we hopen snel weer van je te horen.
xxx -
26 Juli 2013 - 13:54
(tante) Gea:
Hoi Nienke en Annegé,
via Anna kom ik hier terecht. Ik vind het erg leuk om jullie verslagen te lezen, wat een indrukken hè.....
Vind het wel bijzonder dat jullie zooooo ver weg zijn en het aandurven samen.
Ik begreep alleen dat Annegé een virus heeft opgelopen? Bah snel opknappen hoor en pas goed op jullie zelf!
Veel (werk) pkezier en ik hoop snel een nieuw verslag te lezen!
liefs -
27 Juli 2013 - 17:25
Harm En Petra:
Hoi Nienke, we hebben je berichtjes gelezen bij opa en oma. Zij lezen je reisverslag ook. Leuk, zo blijven we bij. Wat al weer veel ervaringen, trouwens dat in de bus plakken kunnen we hier momenteel ook ( behoorlijk warm hier) alleen is het hier niet zo druk natuurlijk. Veel succes daar. xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
